Pag-ibig na Nagbibigay Buhay

Pag-ibig na Nagbibigay Buhay
Ni Amos Tarana

Anong timyas ng pag-ibig kung ito’y katulad ng sa haring araw. Mainit, umaapoy at tunay na nagbibigay buhay. Liwanag nito’y nagbibigay tanglaw sa bawat pusong anino ay lumbay. Mapusok at walang takot na sinisisid ang lalim ng sintang dagat kahit na ikapapahamak.

Ang bagong bayani kung umibig ay walang humpay. Lumalagablab at sa mga minamahal ay nagbibigay buhay. Sa mga pangarap ng mga kaanak at buong sambayanan ay nagbibigay katuparan. Buong buhay man ay iaalay kahit na lunurin ng lungkot o kaya’y mabulid sa kamatayan.

Pag-ibig ng bagong bayani ay katulad ng sa haring araw. Nagbibigay ginhawa sa sambayanang naghihirap at pinahihirapan. Buo ang loob at walang takot sa pakikipagsapalaran. Ilang dagat man ay tatawirin makapag-uwi lang ng Dirham.


21 Disyembre 2008
Kish Island, Iran

Habang Kayo’y Namamahinga: Para Sa Aking Mga Kababayan Sa Gitnang Silangan

Habang Kayo’y Namamahinga: Para Sa Aking Mga Kababayan Sa Gitnang Silangan

Ang buhay na hindi sinusuri

ay buhay na hindi isinasabuhay.

- Socrates

Salamat naman at Biyernes na
Araw ng inyong pamamahinga
Kayo nang matulog sa maghapon
Damhin ang lambot ng inyong kutson

Habang sa ating sariling bayan
Mga mamamaya’y nangangamba
Isinusulong na naman kasi
Itong Cha-Cha ni Gng. Gloria

Kaya aking mga kababayan
Kung kayo’y ‘di naman inaantok
Ano kaya’t buksan ang DVD
At manood ng pelikulang bold

‘Yaan nang maisakatuparan
Nitong mga ganid na tongressman
Ang ConAss na pinagtatalunan
Na sila lang ang makikinabang

Pagkatapos n’yong manood ng bold
Sa Simbahan kayo ay magtungo
Ipagdasal ang inyong pagyaman
Harinawang kayo’y mapagbigyan

Gobyerno nama’y walang pag-asa
Ang gumiginhawa’y sila-sila
Parliamentary form of government
Ang sa ngayo’y pinapangarap na

Pagkatapos ng Banal na Misa
Sa Mall naman ay dumiretso na
Doo’y kumain ng masasarap
Bilhin lahat ang pinapangarap

Pagkilos ng Bayan sa lansangan
Huwag n’yo na ‘yang pakialaman
Kalsada’y lalong nata-trapik lang
Mahawa pa sa A(H1 N1)

Pag-uwi sa bahay galing sa Mall
Tumabi sa ‘yong kinakasama
Sa kanya’y yumakap nang mahigpit
At sabay na mamasyal sa langit

Habang si Gloria ay nakangiti
Sa kanyang isipa’y sinasambit
‘Malapit na. Ayan, malapit na.
Pantasya ko ay matutupad na.’




19 Hunyo 2009
Al Satwa, Dubai, UAE

Ang Kaibigan Kong si Mashreq

ANG KAIBIGAN KONG SI MASHREQ
Ni Amos Tarana


Maghapon,
magdamag ay nakatayo
sa tabing kalsada.
Sa kanyang trabaho
kahit minsa’y ‘di pa
nagpahinga.
Sa aking mga kababayan
siya’y namimigay
ng pera.

10 Hunyo 2009
Al Satwa, Dubai, UAE

Aba, Aba, Aba

Aba, Aba, Aba: Tulang pambata na dapat munang mabasa ng mga matatanda
(Nang makarating ang KH-HK et al Sex Scandal sa Dubai)
Ni Amos Tarana

Aba, aba, aba
Ang bata, ang bata,
Ang bata, nadapa
Nadapa, nadapa
Nadapa ang bata

Aba, aba, aba
Ang ina, ang ina
Ang ina’y lumapit
Lumapit, lumapit
Lumapit ang ina

Aba, aba, aba
Ang inang lumapit
Nagalit, nagalit
Nagalit sa bata
Sa batang nadapa

Aba, aba, aba
Minura ng ina
Ang ina’y nagmura
Minura ang bata
Ang bata ay minura

Aba, aba, aba
Ikaw ay tatanga-tanga
Tatanga-tanga, tatanga-tanga
Ang mura ng ina
Ang ina’y nagmumura

Aba, aba, aba
Nasugatan ang bata
Nasaktan ang bata
Ang bata, ang bata
Ang bata’y nadapa

30 Mayo 2009
Al Satwa, Dubai, UAE

TXT BCK PLS

TXT BCK PLS

ni Amos Tarana



Unang linggo ng buwan:

Kmusta n kau jan s pinas?
Ntanggap nyo nb pdala ko?

Tit titit tiiit tiiiit…

Yayaman ka! Win
P 100,000 dis week!
Dahil nag Share-A-Load ka

Pangalawang linggo ng buwan:

Kmusta n kau jan s pinas?
Ano blita?

Tit titit tiiit tiiiit…

Sa P10, ligtas pamilya mo!
P10,000 accident insurance,
15 days. Txt PHILAM AKSI ON

Pangatlong linggo ng buwan:

Kmusta kau jan s pinas?
Oks lng b kau, may prob b?

Tit titit tiiit tiiiit…

Dear SMART Gold customer,
Welcome to UAE and thank
you for choosing du.

Pang-apat na linggo ng buwan:

Kmusta n kau jan s pinas?
Ba’t di kau ngrreply s txt ko?

Tit titit tiiit tiiiit…

Sumahod knb?
Dagdgan mo pdala ngaun ha.
Gusto ko bmili ng iPod s SM.

28 Mayo 2009
Deira, Dubai, UAE

Filipino Time: Kung Paano Ko Hinabol ang Alas-Otso

Filipino Time: Kung Paano Ko Hinabol ang Alas-Otso

ni Amos Tarana

7:15 ng umaga.
Kalalabas ko lang sa pintuan
ng bahay. Kailangang makarating
sa opisina bago mag-alas
otso. Patakbong pumunta
sa Al Satwa bus station. Tagaktak
ang pawis habang nakapila sa sakayan.
7:25, wala pa ring dumarating na bus.
Kaaalis pa lang daw kasi ng isang bus
sabi ng ginoo sa unahan ko.
Heto na, may paparating…
Isa-isang sumakay ang mga pasahero.
Limang tao na lang, ako na.
Ihahakbang na ang paa
paakyat sa bus ngunit biglang
nagsara ang pinto.
Puno na. Maghihintay na naman ulit.
7:30, kailangang ko nang gumawa
ng paraan. Pumara na ako
ng taxi. Bilisan -- sabi ko sa drayber.
7:50, nasa Maktoum bridge pa lang.
90 kph na ang takbo ng taxi…
Tanaw ko na ngayon ang bubong
ng gusali namin. Nasa Deira na ako.
Pagbaba sa taxi, pasok naman sa
Lift…
1
2
3
4
5
6
7
8
9
Teng!
Pagbukas ng pinto,
7:59 na ng umaga.

26 Mayo 2009
Deira, Dubai, UAE

Sa Kandungan Mo

Sa Kandungan Mo

ni Amos Tarana

Sa kandungan mo kami’y inampon
Sa iyo kami’y malaya --
Malayang sa labi’y magkamantika.
Madalas mo kaming awitan ng panalangin
Sa madaling araw…
Sa tanghali, hapon at gabi.
Sa lansangan mo’y masisilayan
Ang kakaibang palamuti:
Mga hita, braso, dibdib at likod.
Ngunit sa piling mo’y nahihirapan huminga
Bakit kasi may inampon pang iba --
Ang mga lahing amoy paa.
Kami tuloy ngayon ay nangangamba
Ito kasing iba mo pang ampon
Kapag nanggigil, kami ang pinipisil.
Ah! Ano pa bang magagawa?
Ikaw na ang aming bagong tahanan
Al Satwa.



19 Mayo 2009
Al Satwa, Dubai, UAE

Ang Aking Mahiwagang Maleta

Ang Aking Mahiwagang Maleta
(Tulang pambata na dapat munang mabasa at maisaulo ng mga matatanda)

ni Amos Tarana




Ilalagay ko sa aking Mahiwagang Maleta
ang mga kalabaw sa Dubai
na ‘di natitinag ang kaluluwa
kahit na nga nabubungaran lang
ang paghihirap ng kapwa.

Ilalagay ko sa aking Mahiwagang Maleta
ang mga kamelyong
gatinga kung magpasahod,
iyong madamot magbigay ng Working Visa,
lalo na yaong mahilig manakit
at nananamantala.

Ilalagay ko rin sa aking Mahiwagang Maleta
ang pangulong kapit tuko
pati bundat niyang asawa,
ganun din ang mga kahayop niyang
leon at buwaya
na malakas lumamon sa ating grasya.

Ang aking Mahiwagang Maleta
ay gawa sa rehas,
kasinlaki nito ang Malacañang Palace,
hindi masisira sapagkat napakatigas --
ang sinumang ipapasok ko rito
ay hindi na kailanman makakalabas.

Ikakandado ko ang aking Mahiwagang Maleta,
tatalian ng kadena at saka itatapon doon…
sa pinakamalalim na dagat.
Upang bukas,
wala nang maglilikot, wala nang mananakot,
matutupad na ang ginhawa.

Deira, Dubai, UAE
26 Abril 2009

Si "K" -- Isang Kaibigan

Si "K" -- Isang Kaibigan

ni Amos Tarana



Siya ang kasama ko sa silid
na madilim.

Umagapay sa malaong
pag-iisa,
nagsabit ng kapayapaan

sa aking leeg. Lumagot

sa mga tanikala:
asawang kumapit sa iba,
nagkandadong kompanya.

Siya ang naghatid sa akin
sa liwanag.




Al Satwa, Dubai, UAE
25 Abril 2009

Sa Ilalim ng Bagong Buwan

Sa Ilalim ng Bagong Buwan

ni Amos Tarana


Ako kaya’y magbabago na rin? Hindi.
Hindi tulad nila, na ang buong katawa’y
binabalutan na ng itim na tela –
pati na mukha.
Hanggang sa mga mata na lang
at mga palad
ang matirang nakikita.
Sila, na ang ipinapabango na’y insenso
at nagpipinta na ng itim na tinta
sa mga kamay.
Sila na aking mga Kababayan,
na kapag naharap sa kagipitan,
ang bagong bukambibig ay…
Ash – hadu an la illaha illal-lah!



Deira, Dubai, UAE
22 Abril 2009

Ang Pangarap ng Pugot na Ulo

Ang Pangarap ng Pugot na Ulo
ni Amos Tarana

May pugot na ulong nakabilad sa disyerto
dilat ang kanyang mga mata, duguan ang mukha at nakabuka ang bibig.
Mayamaya pa’y matatabunan na siya ng mga buhanging ginugulo ng hangin.

Hindi ito ang kanyang pangarap.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at mga nakaraan ay binalikan.

Noong siya ay namamasukan sa amo niyang manyakis.
Nagising siyang may palad sa bibig, sa ari niya ay may kalbong nakaumang – galit.
Siya ay nanlaban. Ngunit ang demonyo’y malakas, leeg niya’y tinagpas.

Hindi ito ang kanyang pangarap.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at mga nakaraan ay binalikan.

Noong sa Pilipinas siya’y umalis at sa bansang mabuhangin ay nakarating,
nalamang huwad ang kabayang nangako na sa trabaho siya’y ipapasok.
Naloko na, itinakbo na ang kanyang inutang na pera.

Hindi ito ang kanyang pangarap.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at mga nakaraan ay binalikan.

Noong naghahanap siya ng mapapasukan sa sariling bansa ngunit walang makita.
Kahit na nga tapos naman sa pag-aaral at maganda. Kahit na nga madalas ibalita
Ng pangulong ekonomista na sa poder niya ang bansa’y gumiginhawa.

Hindi ito ang kanyang pangarap.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at mga nakaraan ay binalikan.

Noong kasama niya sa pagkain at katabi sa pagtulog ang mga minamahal na anak. Noong hinahaplos ng kanyang asawa ang kanyang buhok, ang kanyang mukha
at dinadampian ng pag-ibig ang buo n’yang katawan.

Ito, ito ang kanyang pangarap.
Mariin niyang ipinikit ang kanyang mga mata at sinikap na dito manatili.

Ras Al Khaimah, UAE
Ika-15 ng Abril 2009

Bagyong Alikabok

BAGYONG ALIKABOK

ni Amos Tarana



Natibag ang pangarap ni Juan
Sa hampas ng balitang:
Phillipines, No.1 Corrupt Country in Asia!
Sundan pa ng mababang pasahod
Na sa sikmura’y nagpakalam
Kawalang oportunidad
Na sa lalamuna’y nagpatigang
At pagkabaon sa utang
Na hindi mabayad-bayaran.

Kaya’t nang ang saltasyon ay nag-anyaya
Ayaw man ng loob
Sa bugso ng hangin
Siya’y pikit matang sumama.
At habang nasa sa himpapawid
Ang bulong niya’y:
“Ayaw ko nang magbakasakali pa
Level-up na ang pakikipagsapalaran
Praise the Lord, Insha’Allah, Thy will be done!”

Sa Middle East ay napadpad
Ang kawawang si Juan sa “Sin City”
Ay ga-gabok na bumagsak.
Sinalo ng mga Kabayang nagtitiis sa dusa
Nagtitiyaga sa rahas ng kapaligiran
Pati na sa amoy ng mga Pana at Patan.
Dahil ang mga kabayan ay nadagdagan na naman
Mga Arabo’y hindi na magkakitaan.

Habang sa Pilipinas na pinagmulan
pagyaman ni Henry Sy ay ‘di na mapigilan.
Kawasa’y ang “You’ve got it all”
Ang nagmistulang imbakan
Ng pinagtiisan, pinag-ipunan
Pinagpagurang Dirhamo
Na Winestern Union ni Juan.
Syempre pa’y sa hatian ng padala
Ay hindi rin magpapalamang
Ang dakilang bugaw [ng mga pataba]
Sa lupaing nakabuyanyang.

Si Juan naman ngayo’y
Sa TFC nakasubaybay
Nakikipag– Hep Hep Hooray!
Sa mga naiwang kababayan.
Tanong at hiling niya
Sa mga gumigiling-giling:
“Hanggang kailan tayo aasa
Sa pangakong House and Lot?
Jaldi-jaldi! Kilos na mga kabayan!
Ang bagyong alikabok, sa 2010
Pagkaisahan nating hadlangan.”





Ika-12 ng Marso 2009
Deira, Dubai, UAE

Resisyon sa Dubai

Resisyon sa Dubai

ni Amos Tarana


Sumampa sa mga daungan ng UAE
Ang pamatay pag-asa’t pangarap na lamig.
Na nanunuot sa matatayog
At makikinang na gusaling
Nakahilera sa Sheikh Zayed Road.

Makikitang ang mga Kabayan
Kasunod ang iba pang dukhang lahi
Naglalabasan sa mga gusali.
Ang iba’y mula sa bintana bumubulusok
Pagkabalisa, pag-aalala’t pagkatakot
Ang sa mukha’y bumabalot.

Kawasay palamuti sa loob ng mga gusali
Ay mga papel na nakapaskil, nagbabanta,
Nananakot, laman ay: LAST IN, FIRST OUT!
May mga babalang nakasilid din sa sobre
Na ang pagbati’y sorry to inform you...

Dumami tuloy ang napilitang magbasa
Ng Classified Ads at bumaha na rin
Ang mga Curriculum Vitae sa internet.
Naging madasalin, mabait at masipag ang karamihan
kaya’t Biyernes sa mga Simbahan, himala’t siksikan.

Krisis na dala ng taglamig, sanggain man
Ng ga-trak na panalangin, ‘di mapatid-patid,
‘Di maiwas-iwasan, ‘di mahadlang-hadlangan.
Abangan na lang kaya ang panahon ng tag-init
Baka sakaling Haring Araw ay magdala ng
Bagong trabaho na bubura sa mga panganib.



Al Satwa, Dubai
31 Enero 2009

Pakiusap Sa Asawang Naiwan

Pakiusap Sa Asawang Naiwan

ni Amos Tarana



Aking dilag na nasasalamin
Sa mala-kristal na buwan
Pakinggan sana itong daing
Na ipapakisuyo
Sa malamig na ihip ng hangin

Ako sana ay pakamamahalin
Nang buong timyas
Buong laya at buong tapat
Tulad ng pag-sinta ni Bonifacio
Sa Inang tinubuang lupa

Habang sa iyo ay nakatingala
Mula sa buhanginang makulay
Hindi maiwasang manalangin
Mangarap at sa puso mo ay
May ipakiusap

Na huwag sanang mainip
Sa aking muling pagbabalik
Sa halip ay magsikap
At walang tigil na mangarap
Lungkot ay indahin ni anupang hirap

Dito ako’y nakikibaka sa pagtitiis
Mga tinik ng rosas ang tanging yakap
Pasan ay ang nasimulang pangarap
Habang sa buwan ay nakasilip
At pilit minamadali ang bukas

Ika-14 ng Pebrero 2009
Al Satwa, Dubai

Bagong Bayani

Bagong Bayani

ni Amos Tarana


Bansang nasanla
sa dilim ng pighati
at paghihikahos.
Pinahamak
ng mga pinunong
sa pangako ay napako.
(Sa pagkakautang
ngayo’y hanggang leeg
nakabaon)
Sa ibang lupain
binalak na pangarap
ay bigyang ilaw.
Nagkawatak-watak
pamilyang iniingatan
minamahal.
(Pagkaalipin ay tiniis
sa hirap at pasakit
naging manhid)
Sariling pangangailangan
at mga luho’y kinalimutan.
Mabawi lang ang bansa
at minamahal
sa pagkakautang.
(Nagparayang
ang sarili
sa sambayanan
ay mailaan)
Hinirang na bagong bayani
ng pamahalaang bugaw.
Dinakila sa salita
ngunit kailanma’y
hindi sa gawa.
(Hinayaang mabitay,
makulong
at paulit-ulit na gahasain)
Bagong bayani
kailan kaya makakaahon
at makakabawi?
Hanggang kailan kaya
magtitiis sa hirap
at mga pasakit?
(Upang ginhawa
ay tunay nang maranasan
at makamit)




Ika-20 ng Disyembre 2008
Farabi Hotel
Kish Island, Iran

Pasko Na! Ako'y Uuwi Na!

Pasko na! Ako’y Uuwi Na!

ni Amos Tarana

Pasko na! Uuwi na ako sa Pilipinas
Magdadala ako ng maraming pasalubong – mga damit
Laruan, tsokolate, mamahaling alak at mga sabon

Makakapiling ko na sa wakas ang aking mahal na asawa
Magulang, mga kapatid, mga pamangkin at iba pang kaanak
Mamamasyal kami sa mall at mamimili ng mga gamit

Makikita ko na ang aking mga kaibigan
At magdamag na uubusin ang mga San Mig sa Timog
Habang pinagbabahaginan ang mga bagong karanasan

Maririnig ko na ulit ang mga batang nangangaroling
Makakapagsimbang gabi, kakain ng bibingka at puto bumbong
Pagsasaluhan sa noche buena ay spaghetti na maraming keso

Pasko na! Masarap damhin ang malamig na simoy ng hangin
Masarap mangarap, nakapagpapangiti sa malungkot kong mukha
Sana nga, kahit ngayon lang, kahit saglit lang, ay makauwi na




Kish Island, Iran
17 de diciembre de 2008

Pasko ni Kabayan

Pasko ni Kabayan
(Istranded sa Kish Island, Iran – Part III)

ni Amos Tarana



Ang mga magkakapamilya ay nagkikita-kita
Himig pasko ay inaawit, nagmamano sa mga
Ninong at Ninang pati na sa mga Lolo’t Lola

Gumigising ng maaga sa batingaw ng kampana
Ang mag-anak kasama mga kaibigan ay nagsisimba
Kumakain ng puto bumbong at bibingkang may salabat

Paligid ay maliwanag dahil sa mga Christmas light
Mga parol sa bintana ay nakasabit, iba-iba ang kulay
Iba-iba ang hugis. Umaalingawngaw putukan sa paligid

Masarap ang nakahain sa mesa, pagsasaluhan sa noche buena
Keso de bola, spaghetti, hamon, tinapay at marami pang iba
Magdamag ang kuwentuhan, magdamag din ang inuman

Ngunit ang lahat ng ito, sa puso at isipan ni kabayan
Ay alaala na lamang, sinasariwa, dinadama, pinapantasya
Pasko ni kabayan, sa gitnang silangan, malungkot at nag-iisa



Kish Island, Iran
24 de diciembre de 2008

Panalangin Bago Mamatay

Panalangin Bago Mamatay

ni Amos Tarana


Sa pag-upo sa eroplanong tora-tora
Pinanood ang babaeng nagmumustra
Ikinabit ang sinturon at sa sarili’y bumulong

Panginoon, sa aking muling paglipad
Iadya sa anumang masama, lalo na’t madilim
At mukhang panahon ay nagbabanta

Eroplano ay umangat, umalog-alog
Wari bang nanginginig at natatakot
Na baka sa himpapawid ay ‘di umabot

Panginoon, huwag sanang ipahintulot
Ngunit kung ito na ang panahon
Ang kalooban mo ang s’yang masusunod

Biglang gumuhit ang kidlat, sinundan ng kulog
Eroplano’y parang nagitla at muling umalog
Na parang bolang tumatalbog-talbog

Panginoon, ang aking asawa’y pakaingatan
Pagkalooban ng kanyang mga kailangan
Kahit na maging bagong asawa man

Napasigaw ang ilan sa pagliwanag ng paligid
Muling narinig ang mas malakas na kulog
Eroplano’y gumewang na parang umiilag-ilag

Panginoon, ang aking ina’y gagabayan
Mga kapatid ko’y papatnubayan
Sila’y ililigtas sa hirap, dalhin sa kaginhawaan

Madilim ang paligid, masungit na ang panahon
Kabado na ang karamihan
Nakikiramdam, tahimik na nagtitinginan

Panginoon, sa mga kaibigan ako ay
Ipagpaalam. Ikaw ang sa kanila’y gumanti
Sa ipinamalas nila sa aking kabutihan

Mahigpit na napahawak sa upuan, napa-
Hesusmaryosep! Ang eroplano’y bumabagsak
Para bang hinihila na ng dagat

Panginoon, bansa ko ay huwag ipapaubaya
Sa kamay ng mga ganid na tagapamahala
Mga aba’y sa kahirapan bigyang ginhawa

Sikmura’y parang babaligtad, sa pagkakaupo
Ay napapaangat. Malayo pa ba ang lupa?
Kaluluwa’y nais na yatang lumaya

Panginoon, sa aking mga kasalanan ay
Patawarin at pagkukulang ko’y unawain
Bangkay ay mahanap at sa Pilipinas ilibing

Kumalabog ang eroplano, sa wakas ay
Sumayad na ang gulong! Nagkatinginan
Ang lahat, naghihiyawan at nagpapalakpakan

Panginoon, salamat at kami ay buhay pa
Nakangiti at buo pa. Bagong buhay ay
Pagmamalasakitan, ialay sa iyo at sa bayan

Napalingon sa maliit na eroplano, salamat
At mabuhay ka pero sana sa iyo ay huwag
Nang muling makaranas na makasakay pa



2 Disyembre 2008
Dubai papuntang Kish Island, Iran

Buhay Exit

Buhay Exit
(Mula sa Pinas tungong Dubai hanggang Kish Island, Iran)

ni Amos Tarana


Kahirapan sa bansa
kay kabayan ay nagtutulak,
upang maglakas-loob
na mangibang bansa.
Pikit matang makikipagsapalaran
sa ibayong dagat,
matupad lamang
ang mga minimithing pangarap.

Ngunit trabaho sa ibang bansa
ay sadyang mailap,
lalo’t ekonomiya ng mga bansa
ay bumabagsak.
Tulad na lang halimbawa
sa bansang UAE,
tanggalan at pahirapan sa trabaho
ay laganap.

Kaya mga kababayang Pinoy
sa krisis ay naiipit,
expiration ng mga (Visit/Tourist) Visa
ay sumapit.
Tuloy kinailangang sa Kish Island,
Iran ay mag-exit,
mag-aapply ng panibagong Visa,
nang sa UAE makabalik.

Dinadatnan sa Kish Island
ay mga punuang hotel (tenement),
mga kabayang na-multiple
at malaon nang istranded.
Kaya mga bagong dating
ay napilitang makisiksik
kaysa naman sa tabing dagat
mamatay sa lamig.

Kultura ng mga Iranian
ay kakaiba
kung sa atin ikukumpara.
Pagturing sa kabayan
ay hindi tulad nang sa bisita
o turista.
Napakaraming bawal,
nandiyan nang paghigpitan
at pagbantaan.
Habang sa pera ni Kabayan
sila ay nagtatamasa –
nagpapasasa.

Pagkaing iniaalok
ng mga restaurant
ay kakaiba rin.
Dahil sa halos wala itong lasa,
suwerte na kung maalat --
kadalasang ulam ay manok,
iba-iba lang ang luto.
Libre nga ang almusal
ngunit sa gilagid nama’y
nakakasugat.

Kaya naman si Kabayan
ay sagad na sa inip at pagkalungkot.
Wala nang pangkain
maski pambayad sa tinutuluyang hotel.
Ang iba’y nababaliw na
o kaya’y nakakaisip nang magpakamatay.
Iba nama’y muli na namang napapaibig
at natututong manligaw.

Upang makatipid
ay nagtulungan at nagdadamayan.
Husay sa pagluluto
at diskarte sa buhay ay pinamamalas,
kaya makikitang kumakain
at nagluluto sa tabing dagat.
Pagkaing pinagsasaluhan
ay pinasasarap ng pinagsamahan.

Upang matanggal ang inip
at makayanan ang lungkot,
sa Shishahan ay magdamag
na nagkukuwentuhan.
Mga problema at kaalaman sa buhay
ay pinag-uusapan.
Salita ng Diyos ay gabi-gabing
Pinagbabahaginan.

Kaya’t anumang hirap
sa kulungang Kish Island,
anumang pasakit, pagkainip
at lungkot ang pagdaanan --
ang ngumiti, tumawa,
makisaya ay nakakayanan pa
‘di malalagot ang pag-asang
bukas ay darating na ang visa.

Tunay na buhay ni Kabayan
sa pag-exit ay mahirap,
lalo na’t yaong mahigit
isang buwan nang sa Kish nakatengga.
Buti na lang at sadyang itong si Kabayan
sa dugo ay may agimat:
Madiskarte, Masayahin
at sa Magandang Samahan ay tapat.



25 Disyembre 2008
Farabi 1 Hotel
Kish Island Iran

Turistang Hindi Mapakali

Turistang Hindi Mapakali
(Istranded sa Kish Island, Iran – Part Two)

ni Amos Tarana

Gumigising ng maaga
upang mauna sa paligo
bago maubos ang mainit
at malansang tubig na inipon
sa maliit at kinakalawang na timba.
Mayamaya’y pipila na ulit
upang matikmang muli
ang limbreng almusal
na nakabalot sa plastik bag –
lama’y isang istayropor na baso,
tsaa na di maunawaan ang lasa,
kapiranggot na palaman
at ang nakakapanugat
gilagid na tinapay
na kilala sa katawagang
“tsinelas”.

Pagkatapos mag-almusal
ay magsisindi ng sigarilyo,
sa bawat hithit ay aalalahanin
ang kalagayan ng mga mahal
sa buhay sa pinas,
ang trabahong naiwan
na sigurado’y tambak na ulit
kapag binalikan
at ang mga mabubuting
kaibigan na nagpahiram
ng perang pambaon.
Sa bawat buga’y
isinasabay sa usok ang pag-sambit
ng mithiing “sana ay mailabas na
ang pinakahihintay
na employment (o tourist )visa”.

Makikibalita sa mga kasama
sa kuwarto kung ano na ang kalagayan
ng kanilang hinihintay na visa.
Makikisaya kung may kasamang
Nakatanggap na ng visa
at kung hindi naman
ay makikipagyabangan
sa kausap at sasabihing
“Wala ka sa akin,
isang buwan lang kasi inabot mo dito.
Ako, dito na yata ulit makakapag-asawa.
Pangalawang buwan ko na kasi ngayon dito”
Sabay tatawa at ituturo
ang bulsang wala nang lamang pera.

Kaya’y magtitiyaga na lang muna
sa pamimingwit ng maliliit na isda
sa dagat upang may mailuto
at makain sa pananghalian,
suwerte kung may matira
may pagsasaluhan sa hapunan.
Makikipagkaibigan sa mga kabayang
bagong dating baka sakaling
makatagpo ng nakakaunawa at mapera –
iyong tipong nagpapautang
at nanlilibre sa pagkain.
At kung walang makita
ay surot sa kama, upuan at kurtina
na lang ang hahanapin at pagdidiskitahan.

Matutulog, gigising, kakain,
Makikipagkuwentuhan maghapon magdamag,
maghahanap ng duduruging surot,
mamimingwit ng maliliit na isda,
magsisindi ng sigarilyo,
maghahanap ng mga bagong kaibigan.
Magbababad sa shishahan,
titikman ang lahat na flavor,
hihithitin ang makapal
ngunit maputing usok,
at sa pagbuga nito ay isasabay na rin
ang lungkot, sama ng loob,
pagkainip, problema
at panalangin na sana’y
dumating na ang visa
at sa islang ito ay makalaya na.



Farabi Hotel
Kish Island Iran
Nob. 1, 2008

ISTRANDED

ISTRANDED
(Ilang tagpo sa buhay ng pinoy sa pag-exit sa Iran – Part 1)
ni Amos Tarana

Inihanda ni Kabayan
ang ilang pirasong damit
kaunting pagkain --
pambaon sa kanyang
pag-exit sa bansang Iran.
Upang visit visa
ay mapapalitan
at nang pananatili sa Dubai
ay madugtungan.

Isa, dalawa, tatlo, apat
sanay huwag umabot
ng limang araw
ang pananatili ko sa Iran.
Kaunti lang kasi
ang dala kong Dirham.
Baka kulangin
Sa pambili ng pagkain
at pambayad sa tutuluyan.

Mula sa Dubai airport
ay sumakay si kabayan
sa eroplanong may dadalawang elisi,
singlaki lang ng bus
at mahigit kumulang singkuwenta
katao lamang ang maaaring ilulan.

Diyos ko, hindi pa sana ito
ang aking katapusan.
Ngunit bakit sa himpapawid
umuuga, lumilindol
ang eroplanong sinasakyan.
Makarating nawa
Ng kumpleto at buhay
sa bansang nais puntahan.

Sa Iran ay mga punuang hotel
ang kanyang dinatnan.
Walang kuwarto
ang maaring agad na matuluyan.
Kaya kailangan munang maghintay
ng ilan pang oras
sakaling may kamang mababakante
para mapagpahingahan.

Kung sa Pilipinas
sobra na ang populasyon,
ganun din pala
ang kalagayan dito sa Iran.
Maraming istranded
na kababayan sa mga hotel,
sa isang kuwarto nagsisiksikan.
Sana’y mayroon nang makaalis
upang maihimlay na
Ang pagod na katawan..

Malungkot ang dinatnang lupain sa Iran.
Mas malawak ang disyerto
kaysa sa mga kabahayan.
Tabing dagat at maliliit
na malls lang ang maaaring pasyalan.
Kanin ay maanta
Sa handang ulam sa restawran
ay siguradong ikaw ay magsasawa.

Wala na bang ibang pang-ulam?
Wala na ngang ibang
pagpipilian pa.
Nangangati na ako
pero walang magagawa
hindi puwede ang ulam na baboy
kaya sa ulam na manok
ay kailangang magtiyaga,
hindi puwedeng magsawa.

Dahil sa paghihigpit
ng pamahalaang UAE,
visa ng mga kabayan ay naaantala.
Kaya karamihan ay inaabot
na ng isa o dalawang buwan.
Aplikasyon sa Visa ay narereject
tuloy butas ang bulsa ng mga kabayan,
kawawa naman.

Narinig kong karamihan
ay wala nang pera
para pambayad sa hotel
at pambili ng pagkain.
Nabaon na sa utang,
cell phone at gamit ay naibenta na.
Wala nang ibang maasahan
kaya pati katawan
ay ikinakalakal na.

Hanggang kailan kaya
ang gagawing pagdurusa
at sa Visa ay paghihintay.
Bakit ang pamahalaang pinas,
mga bayani niya ay pinababayaan,
walang malasakit, walang pakialam.
Sana bukas o mamaya,
visa ni kabayan, kanya nang makamtan.



Kish Island, Iran
30 Setyembre 2008

Sa Likod ng Kurtinang Dingding

Sa Likod ng Kurtinang Dingding

ni Amos Tarana

Walang ibang saksi sa iyong
matagal nang pighati, pagdurusang
mabigat, mga luha at hinagpis.

Itago man sa mga kasama,
ang mga bakas ng pait, kahit pa
mga karanasang malulupit.

Maging tampuhang mabibigat,
namumuyos na galit – tampok sa
pag-iibigang away-bati.

Hindi rin maitatanggi, mga maiinit
na halik, yakap na kay higpit --
na nauuwi sa matahimik na pagniniig.

Pagkakasya ng sahod, na pambayad
sa utang, pampadala sa ‘pinas, at pambili
ng personal na pangangailangan.

Mga pag-asang pumanaw, pangarap na
nanakaw, pangakong napako, at panalanging
ibinubulong sa paniniwalang matutupad.

Wala na ngang ibang saksi, hindi na
maikukubli: nakikita, naririnig,
nananatili, itinatago, pinakaiingatan…

Ng kulay kupas, malambot, at magaang
na ‘Kurtina’ sa iyong kama. Na kung saan
ikaw ay nananatiling nakakubli.




26 Agosto 2008
Al Satwa, Dubai, UAE

Job Hunting

Job Hunting
ni Amos Tarana


Tumatakbo ang oras, mabilis
Ang muling pagbilog ng buwan.

Kinapos na ang kalendaryo
Sa pagbibilang ng araw.

Tambak na ang mga pahayagan
Na pinaggugupit at sinalungguhitan.

Nasanay nang dumaloy at matuyo
Ang pawis sa pumapayat na katawan.

Namanhid na ang mukha’t balat
Sa napakarahas na init ng araw.

Pumurol na ang pang-ahit
At buhok ay nakatikim na ng gupit.

Kusa nang pumipinid ang ilong
Sa amoy ng Pana at Patan.

Bago na ang kobre kama sa mataas
Na kamang pahingahan.

Ngunit wala pa rin, trabaho’y
Mailap pa rin at hindi masundan.

Bukas sa pangalawang buwan
Kahit na araw na ng Ramadan,

Maghahanap, mangangarap,
Patuloy na makikipagsapalaran.

Walang sawang ipapanalangin
Na trabaho’y umamo na’t makamtan.




Ika-1 ng Setyembre 2008
Unang Araw ng Ramadan
Al Satwa, Dubai, UAE